സ്വാതന്ത്ര്യം. വല്ലാതെ തെറ്റിദ്ധരിക്കുകയും തെറ്റായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു വാക്ക്. എല്ലാവരും അതാഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട്. സ്വാതന്ത്ര്യം. എന്നിട്ടും എത്ര പേർ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ അതിന്റെ ആഴത്തിലും പരപ്പിലും സ്വീകരിക്കുകയും അതിനെ വേണ്ടവിധം തനിക്കും മറ്റുള്ളവർക്കും ഉപകാരപ്പെടുന്ന വിധത്തിൽ വിനിയോഗിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന കാര്യം കൂടി ചിന്തിക്കുന്നത് നല്ലതാണെന്ന് തോന്നുന്നു. ആദ്യം എല്ലാവരും ആഗ്രഹിക്കുന്നത് തനിക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടണമെന്നാണ്. പക്ഷേ ആ സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടിക്കഴിയുമ്പോൾ തനിക്ക് കീഴിലുള്ളവരുടെ സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളെ അപഹരിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങളും പതുക്കെ പതുക്കെ ആരംഭിക്കും. നിയമങ്ങളുടെയും അധികാരത്തിന്റെയും പേരിലായിരിക്കും അവ പലപ്പോഴും പിടിമുറുക്കുന്നത്. മറ്റുള്ളവരുടെ സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളെയും അവകാശങ്ങളെയും കവർന്നെടുത്തുകൊണ്ടുള്ള അധികാരത്തിന്റെ വാഴ്ചകൾ സ്ഥാപനങ്ങളിലുമുണ്ട്.
എനിക്ക് ലഭിച്ചിരിക്കുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യം നിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യം നിഷേധിക്കാൻ വേണ്ടിയായിരിക്കരുത്. എന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യം നിന്നെ കൂടുതൽ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേക്ക് പറഞ്ഞയ്ക്കുന്നതിന് വേണ്ടിയാകണം. അപ്പോൾ മാത്രമേ സ്വാതന്ത്ര്യം രണ്ടുപേർക്കും വിലയുള്ളതാകൂകയുള്ളൂ. ചില സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളോട് മതിയെന്ന് പറയാനുള്ള വിവേകം കൂടി നാം പുലർത്തേണ്ടതുണ്ട്. ഈ ലോകം ഇപ്പോൾ മുമ്പൊന്നുമില്ലാത്തവിധം സ്വതന്ത്രതാവാദം മുന്നോട്ടുവയ്ക്കുന്നുണ്ട്. എന്റെ ജീവിതം കൊണ്ടും എന്റെ ശരീരം കൊണ്ടും എനിക്കെന്തും ചെയ്യാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ടെന്ന്. മൂല്യങ്ങളുടെയും ബന്ധങ്ങളുടെയും തകർച്ചയും നിരാസവുമായിരിക്കും ഇതിന്റെ ഫലം. സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് ഭൗതികമായ അർത്ഥതലം മാത്രമല്ല ഉള്ളത് അതിന് ആത്മീയതലം കൂടിയുണ്ട്. ഏതൊക്കെയോ അസ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളിലാണ് നമ്മിൽ ഭൂരിപക്ഷവും കഴിഞ്ഞുകൂടുന്നത്. ഞാൻ എത്രത്തോളം എന്നിൽ തന്നെ സ്വതന്ത്രനാണ്? ഓരോരുത്തരും സ്വയം ചോദിച്ച് കണ്ടെത്തേണ്ട ഉത്തരമാണ് ഇത്. സ്വാതന്ത്ര്യം നല്ലതുപോലെ ഉപയോഗിക്കാനും നന്നായി കൈകാര്യം ചെയ്യാനും ഓരോരുത്തർക്കും കഴിയട്ടെ.
വ്യക്തിജീവിതത്തിലും കുടുംബജീവിതത്തിലും സമൂഹജീവിതത്തിലുമെല്ലാം ആരുടെയും സ്വാതന്ത്ര്യം ഹനിക്കാതെ, സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ പേരിൽ അമിതഭാരങ്ങൾ കയറ്റിവയ്ക്കാതെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ സന്തോഷം അനുഭവിക്കാൻ എല്ലാവർക്കും കഴിയട്ടെയെന്ന ആശംസയോടെ,
വിനായക് നിർമ്മൽ
എഡിറ്റർ ഇൻ ചാർജ്
