നമ്മുടെ കുഞ്ഞുങ്ങളൊക്കെ അമ്മയെന്ന് എഴുതിപഠിക്കുന്നതിനൊപ്പം എഴുതിപഠിക്കേണ്ട ഒരു വാക്ക് കൂടിയാണ്.കരുണ. കാരണം കരുണ എന്താണെന്ന് പല കുട്ടികള്‍ക്കും ഇന്ന് അറിയില്ല. സഹപാഠികളോട് കരുണ കാണിക്കാന്‍ മറന്നുപോകുന്നവര്‍..അറിയാതെ പോകുന്നവര്‍.. കരുണ ഇല്ലാതെ പോകുന്ന കാലമാണ് ഇത്..കരുണ കാണിക്കാന്‍ ഇഷ്ടമില്ലാത്തവര്‍ അധികരിക്കുന്ന കാലവും.
ഇന്നത്തെ കുട്ടികള്‍ പഴയകുട്ടികളെ പോലെയല്ല. അവര്‍ വളരെ മാറിപ്പോയിരിക്കുന്നു. ബുദ്ധിവളര്‍ന്നിട്ടും അതിന് ആനുപാതികമായി മനസ്സ് വളരാത്തവര്‍..അതാണ് ഇന്നത്തെ ഒട്ടുമിക്ക കുട്ടികളും.
ആറു വയസുകാരനെ കരാട്ടേ പഠിപ്പിക്കുന്ന മാതാപിതാക്കളെക്കുറിച്ചും അത് സ്‌കൂളില്‍ പഠിപ്പിക്കുന്ന അധികാരികളെക്കുറിച്ചും എനിക്ക് നല്ലതൊന്നും പറയാനില്ല.. കരാട്ടേ ഒരു പ്രതിരോധ മുറയായിട്ടല്ല ആയുധമുറയായിട്ടാണ് ഈ കുട്ടികള്‍ മനസ്സിലാക്കിവച്ചിരിക്കുന്നത്. നിരായുധരായ കുട്ടികളുടെ മേല്‍ പ്രയോഗിക്കാനുള്ള സാമര്‍ത്ഥ്യം മാത്രമാണത്..അതുതന്നെയാണ് അതിലെ അപകടവും.
ബുദ്ധിമുട്ടുകളും പ്രയാസങ്ങളും അറിയിക്കാതെ വളര്‍ത്തുന്നതുകൊണ്ട് അവര്‍ക്ക് ജീവിതത്തിലെ കറുത്ത വശങ്ങളെക്കുറിച്ചറിയില്ല. ഏറെ സുഖങ്ങളും സൗകര്യങ്ങളും അനുഭവിക്കുന്നതുകൊണ്ട് അതില്ലാത്തവരെക്കുറിച്ച് അവര്‍ ചിന്തിക്കുന്നില്ല. പോക്കറ്റില്‍ എപ്പോഴും സൂക്ഷിക്കുന്ന ആര്‍ക്കും എപ്പോഴും ഉപകാരപ്പെടുന്ന വിധത്തില്‍ എടുത്തുപയോഗിക്കാന്‍ കഴിയുന്ന വിധത്തിലുള്ള ഒരു ചെക്കുബുക്കായിരിക്കണം കരുണ. അല്ലാതെ പിശുക്കന്റെ നാണയത്തുട്ടുപോലെ അപൂര്‍വ്വമായി എടുത്തുപയോഗിക്കാനുള്ളതല്ല അത്.
സ്‌കൂളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചിലര്‍ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ പരാമര്‍ശിക്കുന്നത് നല്ലതായിരിക്കുമെന്ന് തോന്നുന്നു. ഇപ്പോഴത്തെ മാതാപിതാക്കള്‍ക്ക് മക്കള്‍ മാര്‍ക്ക് നേടുന്നവരായിരിക്കണം എന്നതിനപ്പുറം വലിയ ലക്ഷ്യങ്ങളൊന്നുമില്ല…കോമ്പറ്
കമ്പ്യൂട്ടറുകളുടെയും മൊബൈല്‍ഫോണുകളുടെയും കാര്‍ട്ടൂണുകളുടെയും ലോകത്തിലല്ലേ ഇന്ന് ഒട്ടുമിക്ക കുട്ടികളും? കുട്ടികളെ ശാന്തരാക്കാനും നമ്മുടെ വ്യാപാരങ്ങള്‍ക്ക് അവര്‍ തടസ്സമാകാതിരിക്കാനും നാം തന്നെ ഒരുക്കിക്കൊടുക്കുന്ന സൗകര്യങ്ങള്‍. മക്കള്‍ കമ്പ്യൂട്ടറും നെറ്റും നോക്കുന്നതില്‍ സമര്‍ത്ഥരാണ് എന്ന മട്ടില്‍ മേനി നടിക്കുന്ന മാതാപിതാക്കളെ പരിചയപ്പെടാനിടയായിട്ടുണ്ട്. കമ്പ്യൂട്ടറുകള്‍ക്ക് എവിടെയാണ് ഹൃദയമുള്ളത്.. അതിലെവിടെയാണ് കാരുണ്യമുള്ളത്?
അല്ലെങ്കില്‍ ഒന്നാലോചിച്ചു നോക്കൂ, ഒരു കഥപ്പുസ്തകം വായിച്ച് അതിലെ കഥ നിങ്ങളുടെ മകന് പറഞ്ഞുകൊടുത്തിട്ട് എത്രകാലമായി? അവന്റെ കൈപിടിച്ച് പുറത്തേയ്‌ക്കൊന്ന് നടന്നിട്ട് എത്രകാലമായി.. അവന്റെ സ്‌കൂള്‍വിശേഷങ്ങള്‍ കേള്‍ക്കാന്‍ കാതുകൊടുത്തിട്ട് കാലമെത്രമായി?
വീടുകളില്‍ ശനിയാഴ്ച തോറും ഭിക്ഷ യാചിച്ച് വരുന്നവര്‍ക്ക് പത്തുമുപ്പതു വര്‍ഷം പിന്നിലെ അഞ്ചു പൈസയും പത്തുപൈസയും ഒക്കെ ധര്‍മ്മമായി നല്കാന്‍ വീട്ടിലെ ഇളയവനായ എന്നെയായിരുന്നു അമ്മ നിയോഗിച്ചതെന്ന് ഞാനിന്ന് ഓര്‍മ്മിക്കുന്നു. ഇന്ന് വീടുകള്‍ തോറും ഭിക്ഷയാചിച്ച വരുന്നവരുടെ എണ്ണം കുറഞ്ഞ സാഹചര്യത്തില്‍ പുതിയ തലമുറയ്ക്ക് അത്തരമൊരു കീഴ് വഴക്കം കാണിച്ചുകൊടുക്കാന്‍ ആഗ്രഹമുണ്ടായിട്ടും സാധിക്കാറുമില്ല.
കരുണയെക്കുറിച്ചും കരുണ കാണിക്കേണ്ടതിനെക്കുറിച്ചും നമ്മുടെ വീടുകളില്‍ കുട്ടികള്‍ക്ക് പരിശീലനം നല്കാന്‍ പല മാതാപിതാക്കളും ശ്രദ്ധിക്കാറുമില്ല. അല്ലെങ്കില്‍ ഒന്ന് സത്യസന്ധമായി ആലോചിച്ചുനോക്കൂ അയല്‍ക്കാരോട്, മറ്റുള്ളവരോട് കരുണ കാണിക്കാന്‍ നാം എത്ര പേര്‍ മക്കളെ പഠിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്? ദാനം ചെയ്യാന്‍, സഹായിക്കണമെന്ന് പറയാന്‍, ഉള്ളത് പങ്കുവയ്ക്കണമെന്ന് പറയാന്‍..പലര്‍ക്കും കഴിയാറില്ല, അതൊന്നും. ചില കുട്ടികളെ കണ്ടിട്ടില്ലേ മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് കൊടുക്കാന്‍ തീരെ മനസ്സില്ലാത്തവരായിട്ട്.. പങ്കുവയ്ക്കലിന്റെ ശീലങ്ങള്‍ പഠിപ്പിക്കാതെ പോകുമ്പോള്‍ സംഭവിക്കുന്നതാണത്.
മക്കള്‍ക്ക് മുമ്പില്‍ കരുണ കാണിച്ചില്ലെങ്കില്‍ അവര്‍ നാളെ നമ്മളോടും കരുണ കാണിക്കില്ല.. മക്കള്‍ക്ക് മുമ്പില്‍ മാതാപിതാക്കള്‍ക്ക് കാണിക്കാവുന്ന കരുണയുടെ ഏറ്റവും നല്ല മാതൃകകള്‍ വീടുകളില്‍ വൃദ്ധരായവരോട് കാണിക്കുന്ന പരിഗണനയും സ്‌നേഹവും തന്നെയാണ്. അതല്ല വൃദ്ധരെ ശാപമായിട്ടാണ് മാതാപിതാക്കള്‍ കാണുന്നതെങ്കില്‍ അവര്‍ നാളെ വളര്‍ന്ന് വലുതാകുമ്പോള്‍ തിരികെ കാണിക്കുന്നതും അതുതന്നെയായിരിക്കും. കരുണ കാണിച്ചിട്ടുപോലും കരുണ തിരികെ ലഭിക്കാതെ വരുന്ന ഇക്കാലത്ത് കരുണ കാണിക്കാതെ കരുണ പ്രതീക്ഷിക്കരുത്.
വിനായക് നിര്‍മ്മല്‍
