തീവ്രവും തീക്ഷ്ണവുമായ വികാരങ്ങളിലൊന്നാണ് പ്രണയം. ജീവിതത്തില്‍ എന്തിനോടെങ്കിലുമൊക്കെയുള്ള പ്രണയം ഉള്ളില്‍ കൊണ്ടുനടക്കാത്തവരായി ആരും തന്നെയുണ്ടെന്നും തോന്നുന്നില്ല. കാരണം പ്രണയം ഇല്ലാതെ ജീവിക്കാനാവില്ല. എന്നിട്ടും പ്രണയം എന്ന വാക്കിനെ സ്ത്രീപുരുഷ ബന്ധത്തോട് ചേര്‍ത്തുവച്ചുമാത്രമാണ് നാം പൊതുവെ വിലയിരുത്തുന്നതും. സ്ത്രീക്ക് പുരുഷനോടും പുരുഷന് സ്ത്രീയോടും തോന്നുന്ന പ്രണയം. ആ പ്രണയത്തിലാണ് പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ നിലനില്പും. ഇങ്ങനെയൊരു പ്രണയത്തെ തന്നെയാണ് ആസിഫ് അലിയുടെ പുതിയ സിനിമയായ മന്ദാരവും അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. പക്ഷേ ഒറ്റവാക്കില്‍ ആദ്യം തന്നെ പറയട്ടെ മനസ്സില്‍ നോവുണര്‍ത്തുന്നതോ ഒരു വട്ടമെങ്കിലും കണ്ണുനിറയ്ക്കുന്നതോ ഏതെങ്കിലുമൊക്കെ ഗൃഹാതുരമായ ഓര്‍മ്മയുണര്‍ത്തുന്ന രംഗമോ ഇതില്‍ ഇല്ല. ആവര്‍ത്തനത്താല്‍ വിരസമാവാത്തതായിട്ടൊന്നേയുള്ളൂ പാരില്‍ പ്രേമം എന്ന് കവി പാടിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ആസിഫ് അലി അവതരിപ്പിക്കുന്ന രാജേഷ് എന്ന കഥാപാത്രത്തിന്റെ പ്രേമം അത്യാവശ്യം വിരസത തന്നെയാണ് സമ്മാനിക്കുന്നത്.പ്രണയനഷ്ടമുണ്
അക്കാര്യത്തില്‍ സംഭാഷണരചയിതാവായഎം സജാസിന് അഭിമാനിക്കാം. കാല്പനികതയുടെ ചിലതുണ്ടുകള്‍ അവിടവിടെയായി അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുമുണ്ട്. നക്ഷത്രം എണ്ണുന്നതും കായലിന്റെ നടുവിലും വാഗമണ്‍ കുന്നുകളില്‍ രാത്രിയില്‍ വച്ചും പിറന്നാള്‍ സര്‍പ്രൈസ് നല്കുന്നതും മറ്റും. മാതാപിതാക്കളെ വേദനിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് പ്രണയവിവാഹം കഴിക്കരുതെന്ന പലവട്ടം ഈ ചിത്രം ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നുമുണ്ട്. എന്നിട്ടും അങ്ങനെയുള്ള പ്രണയങ്ങളും ചിത്രത്തിലുണ്ട്. ജേക്കബ് ഗ്രിഗറിയുടെ കഥാപാത്രം ശ്രദ്ധേയമായി തോന്നി. കൂട്ടത്തില്‍ നടക്കുമ്പോഴൊക്കെ ഒരിടത്തും ആകില്ലെന്ന് നമ്മള്‍ ഉള്ളില്‍ വിധിയെഴുതുന്നവരൊക്കെ കാലം കഴിയുമ്പോള്‍ നമ്മെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് വളരെ ഉയര്‍ന്ന പദവികളിലെത്തുന്നത് സ്വഭാവികമാണല്ലോ. പൊട്ടന്‍ എന്നും മണ്ടന്‍ എന്നുമായിരിക്കും നാം അവരെ കരുതിപ്പോരുന്നതും. പക്ഷേ എല്ലാവരെയും വിഡ്ഢികളാക്കുന്ന ബുദ്ധിസാമര്‍ത്ഥ്യം അവര്‍ക്കുണ്ടായിരിക്കും. അങ്ങനെയുള്ള ചിലരെ പരിചയമുള്ളതുകൊണ്ട് ആ കഥാപാത്രത്തോട് ഇത്തിരി ഇഷ്ടം തോന്നിയെന്നതും മറച്ചുവക്കുന്നില്ല. വിജീഷ് വിജയ് ആണ് സംവിധാനം. ആസിഫ് അലി ,ഗണേഷ്‌കുമാര്‍, നന്ദിനി, ഇന്ദ്രന്‍സ്, ജേക്കബ് ഗ്രിഗറി എന്നിവരൊഴികെ മറ്റുള്ള നടീനടന്മാരൊക്കെ താരതമേന്യേ അതിപരിചയക്കാരല്ല. പക്ഷേ നടീനടന്മാരുടെ ഫ്ര്ഷ്‌നസും യുവത്വവും മാക്‌സിമം യൂട്ടിലൈസ് ചെയ്യാന്‍ ചിത്രത്തിന് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. നോക്കിനോക്കി നോക്കി നിന്ന് കാത്തു കാത്തുനിന്ന് മന്ദാരപ്പൂ വിരിയണത് എപ്പോഴാണെന്നും എങ്ങനെയാണെന്നും എന്നൊരു പാട്ടുണ്ട് ഒരു സത്യന്‍ അന്തിക്കാട് ചിത്രത്തില്‍. പടം കഴിഞ്ഞ് ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ ആ വരികളാണ് ഓര്‍മ്മവന്നത്. പക്ഷേ അറിയാതെ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞുപോയി മന്ദാരം ഇങ്ങനെ വിരിയേണ്ടിയിരുന്നില്ല. സോറി.
