പുതിയ അധ്യയനവർഷം ആരംഭിച്ചിരിക്കുന്നു. പുതിയ പുസ്തകങ്ങൾ, പുതിയ കൂട്ടുകെട്ടുകൾ, ചിലർക്കെങ്കിലും പുതിയ സ്‌കൂൾ/വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനം തുടങ്ങി അധ്യയനവർഷത്തിന്റെ തുടക്കം പല പുതുമകളും സമ്മാനിക്കുന്നുണ്ട്. എന്തിനാണ് വിദ്യാഭ്യാസം ചെയ്യുന്നത്? അറിവ് നേടുന്നതിനോ ജോലി നേടുന്നതിനോ? അറിവ് നേടുന്നതിന് എന്ന് ആലങ്കാരികമായി പറയാമെങ്കിലും ഉയർന്ന ജോലി നേടിത്തരുന്ന കോഴ്‌സുകൾ തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നവരാണ് മിക്കവരും. പ്രായോഗികമായി ചിന്തിക്കുമ്പോൾ ഇതിൽ തെറ്റ് കണ്ടെത്താനാവില്ല. എങ്കിലും ജോലിക്കുവേണ്ടി മാത്രമാണോ വിദ്യാഭ്യാസം ചെയ്യേണ്ടത്? നാൽക്കാലിയായി പിറന്നുവീഴുന്ന ഒരു ജീവിയിൽ നിന്ന് മനുഷ്യനിലേക്കുള്ള ദൂരം നടന്നുതീർക്കുന്നത് വിദ്യാഭ്യാസത്തിലൂടെയാണെന്നാണ് പറയുന്നത്. അപ്പോൾ മനുഷ്യനെ മനുഷ്യനാക്കുന്ന പ്രക്രിയയാണ് വിദ്യാഭ്യാസമെന്ന് പറയാം. മനുഷ്യസഹജമായ ആർദ്രതകളെല്ലാം സ്വായത്തമാക്കിയാലേ വിദ്യാഭ്യാസം അന്വർഥമാകൂ എന്ന് സാരം. Being Human ആയാൽ മാത്രമേ Human Being എന്ന പേരിന് അർഹനാവുകയുള്ളൂ. സ്‌നേഹം, കരുണ, കരുതൽ, സഹകരണം തുടങ്ങിയ മൂല്യങ്ങളെല്ലാം ഇതിൽ ഉൾപ്പെടും. എന്നാൽ ഈ ചിന്താഗതി വച്ചുപുലർത്തുന്ന എത്രപേരുണ്ട് നമ്മുടെ സമൂഹത്തിൽ? എന്റെ മകന് അല്ലെങ്കിൽ മകൾക്ക് എല്ലാവിഷയത്തിനും എ പ്ലസ് കിട്ടണമെന്ന ചിന്ത മാത്രമാണ് ഒട്ടുമിക്ക മാതാപിതാക്കളെയും ഭരിക്കുന്നത്. സ്വന്തം മക്കൾക്ക് ഉയർന്ന ഗ്രേഡ് കിട്ടിയാലും മറ്റുള്ളവർക്കും അതേ ഗ്രേഡ് ലഭിക്കുമ്പോൾ അസ്വസ്ഥരാകുന്ന മാതാപിതാക്കളും ഇല്ലാതില്ല. ഈ മത്സരബുദ്ധിയാണ് വിദ്യാഭ്യാസസ്ഥാപനങ്ങളും മുതലെടുക്കുന്നത്. വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളുടെയും ആശുപത്രികളുടെയും പരസ്യബോർഡുകളാണ് വഴിവക്കിൽ നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്നതെന്ന് ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചാൽ മനസ്സിലാകും. സാമൂഹ്യപ്രതിബദ്ധത ആവശ്യപ്പെടുന്ന രണ്ട് മേഖലകളാണ് വിദ്യാഭ്യാസവും ആതുരശുശ്രൂഷയും എന്നതാണ് രസകരം.
എല്ലാ വിഷയത്തിനും എ പ്ലസ് വാങ്ങിയാൽ ജീവിതത്തിൽ രക്ഷപ്പെട്ടു എന്നർഥമില്ല. ഉയർന്ന സ്‌കോർ ജീവിതവിജയത്തിന്റെ അളവുകോലുമല്ല. ജീവിതവിജയം എന്നത് ആപേക്ഷികമാണ്. പണസമ്പാദനവുമായി അതിന് ബന്ധമില്ല. ആവശ്യത്തിലേറെ പണം സമ്പാദിക്കാനായാലും ദരിദ്രനെപ്പോലെ ജീവിക്കേണ്ടി വരുന്ന ചിലരെങ്കിലുമുണ്ട്. പണം ചെലവഴിക്കുന്നതിനുള്ള മടികൊണ്ടോ ചിലപ്പോഴെങ്കിലും മറ്റ് ചില സാഹചര്യങ്ങൾ കൊണ്ടോ ആണ് അങ്ങനെ സംഭവിക്കുന്നത്. മറ്റ് ചിലർക്കാകട്ടെ ജീവിതത്തിൽ ഒരിക്കലും സന്തോഷം കണ്ടെത്താനാകുന്നില്ല. ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നവരിൽ വളരെ ഉന്നതവിദ്യാഭ്യാസം നേടിയവരും ഉണ്ടെന്ന് റിപ്പോർട്ടുകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. സ്വന്തം ഇഷ്ടങ്ങളെ പിന്തുടരാനാകുമ്പോൾ മാത്രമാണ് ഒരാൾ ജീവിതത്തിൽ വിജയിച്ചു എന്ന് പറയാനാവുക.
The dignity of labour എന്ന ഒരു പ്രയോഗമുണ്ട് ഇംഗ്ലിഷിൽ. ഏത് തൊഴിലിനും അതിന്റെതായ മാന്യതയുണ്ടെന്നർഥം. മറ്റുള്ളവർക്ക് ഒരു തരത്തിലുമുള്ള ഉപദ്രവം ഉണ്ടാക്കാതെ പണം സമ്പാദിക്കാനുള്ള ഏതുവഴി തെരഞ്ഞെടുത്താലും അതിൽ അന്തസ്സും മാന്യതയും കണ്ടെത്താനാവണം. വിദേശരാജ്യങ്ങളിൽ ഈ കാഴ്ചപ്പാടിന് പ്രചാരമുണ്ടെങ്കിലും വെള്ളക്കോളർ ജോലി മാത്രമാണ് യഥാർഥ ജോലി എന്ന ചിന്താഗതിയിൽ നിന്ന് നിർഭാഗ്യവശാൽ നാം ഇപ്പോഴും കരകയറിയിട്ടില്ല. ഡോക്ടറും എഞ്ചിനീയറും കലക്ടറും പ്രഫസറും ബാങ്ക് ജോലിക്കാരനും മാത്രമായാൽ സമൂഹം പൂർണമാകില്ല. കൃഷിക്കാരനും വാർക്കപ്പണിക്കാരനും കറവക്കാരനും മത്സ്യബന്ധനത്തൊഴിലാളിയും ചെരുപ്പുകുത്തിയുമുൾപ്പെടെ എല്ലാത്തരത്തിലുമുള്ള ജോലിക്കാരും അടങ്ങുന്നതാണ് നമ്മുടെ സമൂഹം.
മത്സരബുദ്ധിയോടെ പഠിക്കരുതെന്നോ എ പ്ലസ് ലക്ഷ്യമാക്കരുതെന്നോ അല്ല ഇപ്പറഞ്ഞതിന് അർഥം. നന്നായി പഠിക്കുകയും ഉയർന്ന ഗ്രേഡ് ലക്ഷ്യമാക്കുകയും വേണം. നൂറ് ശതമാനം വിജയം എന്നതിനെക്കാൾ മദ്യം, മയക്കുമരുന്ന്, ആക്രമണങ്ങൾ തുടങ്ങിയ സമൂഹത്തിലെ അധമവാസനകൾ ബാധിക്കാത്ത ഒരു കാമ്പസ്/സ്‌കൂൾ അന്തരീക്ഷമായിരിക്കണം നമ്മുടെ സ്വപ്‌നം. പാഠ്യപദ്ധതി അനുസരിച്ചുള്ള വിജ്ഞാനം നേടുന്നതിനൊപ്പം വിവേകം കൂടി സ്വായത്തമാക്കാൻ നമ്മുടെ കുട്ടികളെ പ്രാപ്തരാക്കണം. കൊള്ളേണ്ടതിനെ കൊള്ളാനും തള്ളേണ്ടതിനെ തള്ളാനുമുള്ള വിവേചനബുദ്ധിയാണ് വിവേകം എന്ന് വേണമെങ്കിൽ പറയാം. അതിനൊക്കെയുള്ള ഇടങ്ങളാവട്ടെ നമ്മുടെ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങൾ.
പി. ഹരികൃഷ്ണൻ
